Terapia par jest spotkaniem, w którym przyglądamy się życiu pary.
Para, podobnie jak Osoba:
- potrzebuje warunków do istnienia (zabezpieczeń materialnych i niematerialnych),
- ma swoje unikalne życie wewnętrzne (rytuały, zwyczaje, niepowtarzalny klimat emocjonalny),
- jest niepowtarzalna, czyli ma swoją unikalną tożsamość (nie ma na świecie drugiego takiego MY jak my dwoje; mamy swoje granice, które chronią nasze wewnętrzne życie; to my podejmujemy decyzje dotyczące nas),
- powołana jest, by we wspólnym byciu urzeczywistnić pewien sens (to nasze MY jest po coś; po coś jesteśmy dla siebie, dla świata dziś i w dłuższej perspektywie).
Parę tworzą Osoby. W terapii par Osoby są ważne, ponieważ to one wnoszą siebie do pary. We wspólnym byciu, jak w soczewce ogniskują się nasze zalety i trudności, z którymi weszliśmy w związek. Dlatego z dużym prawdopodobieństwem można przypuszczać, że wcześniej lub później pojawi się kryzys. Para dysponuje potencjałem do przezwyciężania kryzysów. Zdarza się jednak, że pewne trudności wykraczają poza jej możliwości. Wtedy warto sięgnąć po pomoc.
Kryzysowi na ogół towarzyszy wiele trudnych emocji, które czasem zalewają nas niczym powódź i mogą niszczyć szacunek i dialog w parze. Terapia ma na celu przywrócić życie w parze do równowagi i pomóc odzyskać Osobom ich naturalne zdolności do poradzenia sobie. Wsparciem może być też terapia indywidualna, kiedy w wewnętrznym świecie Osoby (jednej lub obojga) jest jakiś rodzaj cierpienia, który uniemożliwia pełnię życia w parze.